Alles verandert, mijn lief
zo ook onze liefde

ongemerkt als water
dat het zand ter hand
neemt en met oeverloos
geduld de steen wast

tot de kiezel
zelf korrel is
en wegspoelt.

Het water wast
de steen glad
maar wij vinden

houvast
aan de vorm van
twaalf en een half
miljoen jaar
geleden

tot ook wij
met het zand
worden meegevoerd
de oneindigheid
in.

– voor Tamara