Ik was almaar aan de arbeid
noem het kunst voor mijn part
had mijn zaakjes mooi op orde
kruiste Christus en las Marx.
Vergeefs, mijn kleine vuur
het doven was reeds gestart.
Zeg de jonge Messias dan
wat er wordt van het hart.

Er hing een mist van zomerkusjes
waar ik te veel harten stal.
De ijverzucht was vilein
de vrouwen waren hard.
Het was niets, het waren zaken
maar het litteken is bars.
Ik ben hier om te herzien
wat er wordt van het hart.

Ik sleet sacrale prullen
kleedde me in stijlvol zwart
had een poesje in de keuken
en een panter in de gaard.
In de bajes van de begaafden
was ik vrienden met de wacht
dus was ik nooit getuige van
wat er wordt van het hart.

Ik had beter moeten weten
tenslotte kende ik de kaart.
Naar haar te kijken gaf al heibel
het was heibel vanaf de start.
Ja, we speelden het perfecte stel
maar de rol had me nooit gepast.
Het is fraai noch subtiel
wat er wordt van het hart.

Welnu, de engel speelt viool
de duivel speelt de harp.
Elke ziel is als een voorn
elke geest is als een haai.
Ik, ik heb elk raam gebroken
maar het huis, het huis is zwart
Het scheelt me slechts heel weinig
wat er wordt van het hart.

Toen studeerde ik met een schooier
gepokt en gemazeld als hij was
door de klauwen van veel vrouwen
die hij te laat had geminacht.
Geen fabel dit, laat staan een les
geen zingende boomleeuwerik.
Gewoon een schooier die wel wist
wat er wordt van het hart.

Ik was almaar aan de arbeid
noem het kunst voor mijn part.
Het was maar een gewoonte
zoals het paard voor de kar.
Ik schroomde niet te wedden
op de vloed, tegen de ark.
Zie je, ik zag het einde al
wat er wordt van het hart.

Ik was handig met een geweer
mijn vaders .303.
Ik vocht voor iets finaals
niet het recht op redetwist.

 

(naar: Happens to the Heart (2019) – Leonard Cohen)