Haasje over

Hoe vaak vermoorden ouders hun kinderen?
Ik weet nog goed hoe mijn ouders mij
voor het eerst vermoordden – tot zover ik
me herinner. We gingen op vakantie.

Zes jaar oud zat ik eeuwig op de achterbank, toen
mijn vader toesloeg, wetend hoe weerloos ik was.

“Ik weet een leuk spelletje tegen de verveling!
Dode dieren tellen langs de weg.” Ik verveelde me
niet.

Tot dat moment onzichtbaar drongen ze zich
plotseling op: uiteengereten hazen, vogels, egels
vossen en in België opvallend veel reeën.

Stervend sprong ik van dier tot dier – speelde
haasje over met de dood – tot ik in Frankrijk bezweek
aan de aanblik van een kat.

“Lieverd, we zijn er”, fluisterde mijn moeder
in Spanje. Ik opende mijn ogen en keek voor het eerst
op tegen ons tijdelijk verblijf. Mijn grafsteen
die me hellend toeknikte.