Grafkruizen

De ondergang der mensheid verdient – vinden wij –
megalomane grafkruizen overal
waar we de wereld nog wat ruimte lieten
en noemen dat
redding.

De aarde ondergaat het weer, verzucht
kostbare ademtochten die de kruizen afwisselend
doen treuren en juichen

om de mensheid, om de wereld, om de mensheid
de wereld, de mensheid, wereld
mens.

Zo benemen we haar ten slotte ook de adem. Het laatste verraad
waaraan we ons nog even warmen
voordat ze zich eindelijk van ons ontdoet, alle kruizen knarsend
hun laatste omgang maken en
eindigen in juichstand.