De dood passeert

Wandelend op een West-Friese dijk
raast de dood steeds dichterbij
en nodigt me uit – er is

een uitgesmeerd moment
waarin ik besluiteloos ben.

Het universum scheurt

tijd en ruimte klotsen
aan twee kanten de dijk af.

Mijn inertie redt, de dood passeert
op een meter of minder, minachtend.

Sceptisch heelt het universum.