14 september 2010

zoals je daar lag
een negatief van jezelf

en duizend-en-één stukjes
van ons hart braken
in duizend-en-één-stukjes

hoe jij als herinnering
die één-voor-één vindt
en opnieuw steelt

dag, Poedie

dank je dat je
er was
hoe je

was

Ode aan taal

Ik spreek een woord
en een wereld verschijnt.
Ik spreek er twee
en een andere verdwijnt.
Wat heeft God dat ik niet heb?

Wat liefde is:

een klungelige omarming
twee mensen hopend
op een verstrengeling

en nooit meer los te laten

Wolkenlandschap

Weids wolkenlandschap waait weg.

Wie weet waarheen?

Wellicht wel waakzaam weg

van de zon.

Beeld

Plotseling, als je wilt, ik was er al
zomaar, maar dan toch altijd
snap je het dan niet? Ik zal
niet aankomen het helpt niet als je kijkt.

Ik schrijf onbegrip in je ogen
en lees twijfel in je hart. Waar-
om is geven om en houden van gelogen?
geloven in liefde evenals liefdeloos is gevaar-

Lijk ik niet op jouw?
waren deze woorden al op papier?
niet dit hier heb jij geschreven
noch ik, het zijn wij. Dit gepriegel

is niets meer dan mijn poëtische spiegel-

Het Grote Ik

waarom is de Tijd vergaan?
wat is Bestaan
in de Zin van de Ziel?

de Schlemiel

die immer voort
Zichzelve hoort

waar is de Zin
hierin
ligt mijn leven
ergens gezien even

(en weer)
niets doen

Schimmenspel/Droomreis

Ik streef naar een eenzaam samenzijn
(wij schijnen te zijn onder de mensen)
alles wat we zien, alles wat we zijn
zwijg het mij na: wij schijnen slechts te zijn.

Zo peinzend verdwijnen we hier van weg
het zijn ontschijnt, de mensen verschimmen
daar zijn ze weg, vérstrekkend uitzicht
ogen dicht, we komen er wel, zo.

Zo dromend verschijnen we weg van daar
hier schijnt om ons heen niets te zijn, sterker:
omdát er niets bestaat, open je ogen
toe maar, zie je, er ís hier niets te zijn.

In een droom van woorden zijn wij ontstaan
ik schreef ons waarschijnlijk een wereld in
met het laatste woord is de droom voorbij maar
ach, toch weer een droom dichterbij geluk.

Daden zijn dromen van woorden ontdaan
ik wil het je laten zien, gewoon daar gaan
woorden verliezen, dromen begaan, daar:
op een plek waar wij alleen bestaan.

– voor Tamara