Hallo!

ik heb teentjes tien
en vingertjes vijf
keer twee die ik tot
kleine knuistjes knijpen kan

mijn mama en papa
noemen mij ‘wonder’
maar dat weet ik niet zo…
toch voel ik me

best wel heel bijzonder

14 september 2010

zoals je daar lag
een negatief van jezelf

en duizend-en-één stukjes
van ons hart braken
in duizend-en-één-stukjes

hoe jij als herinnering
die één-voor-één vindt
en opnieuw steelt

dag, Poedie

dank je dat je
er was
hoe je

was

Ode aan taal

Ik spreek een woord
en een wereld verschijnt.
Ik spreek er twee
en een andere verdwijnt.
Wat heeft God dat ik niet heb?

Wat liefde is:

een klungelige omarming
twee mensen hopend
op een verstrengeling

en nooit meer los te laten

Wolkenlandschap

Weids wolkenlandschap waait weg.

Wie weet waarheen?

Wellicht wel waakzaam weg

van de zon.

Beeld

Plotseling, als je wilt, ik was er al
zomaar, maar dan toch altijd
snap je het dan niet? Ik zal
niet aankomen het helpt niet als je kijkt.

Ik schrijf onbegrip in je ogen
en lees twijfel in je hart. Waar-
om is geven om en houden van gelogen?
geloven in liefde evenals liefdeloos is gevaar-

Lijk ik niet op jouw?
waren deze woorden al op papier?
niet dit hier heb jij geschreven
noch ik, het zijn wij. Dit gepriegel

is niets meer dan mijn poëtische spiegel-

Het Grote Ik

waarom is de Tijd vergaan?
wat is Bestaan
in de Zin van de Ziel?

de Schlemiel

die immer voort
Zichzelve hoort

waar is de Zin
hierin
ligt mijn leven
ergens gezien even

(en weer)
niets doen