Hallo!
ik heb teentjes tien
en vingertjes vijf
keer twee die ik tot
kleine knuistjes knijpen kan
mijn mama en papa
noemen mij ‘wonder’
maar dat weet ik niet zo…
toch voel ik me
best wel heel bijzonder
ik heb teentjes tien
en vingertjes vijf
keer twee die ik tot
kleine knuistjes knijpen kan
mijn mama en papa
noemen mij ‘wonder’
maar dat weet ik niet zo…
toch voel ik me
best wel heel bijzonder
zoals je daar lag
een negatief van jezelf
en duizend-en-één stukjes
van ons hart braken
in duizend-en-één-stukjes
hoe jij als herinnering
die één-voor-één vindt
en opnieuw steelt
dag, Poedie
dank je dat je
er was
hoe je
was
Ik spreek een woord
en een wereld verschijnt.
Ik spreek er twee
en een andere verdwijnt.
Wat heeft God dat ik niet heb?
een klungelige omarming
twee mensen hopend
op een verstrengeling
en nooit meer los te laten
Weids wolkenlandschap waait weg.
Wie weet waarheen?
Wellicht wel waakzaam weg
van de zon.
Plotseling, als je wilt, ik was er al
zomaar, maar dan toch altijd
snap je het dan niet? Ik zal
niet aankomen het helpt niet als je kijkt.
Ik schrijf onbegrip in je ogen
en lees twijfel in je hart. Waar-
om is geven om en houden van gelogen?
geloven in liefde evenals liefdeloos is gevaar-
Lijk ik niet op jouw?
waren deze woorden al op papier?
niet dit hier heb jij geschreven
noch ik, het zijn wij. Dit gepriegel
is niets meer dan mijn poëtische spiegel-
waarom is de Tijd vergaan?
wat is Bestaan
in de Zin van de Ziel?
de Schlemiel
die immer voort
Zichzelve hoort
waar is de Zin
hierin
ligt mijn leven
ergens gezien even
(en weer)
niets doen
Arjan Jonker
info@arjanjonker.nl