Hij zei dat hij besefte
dat hij nooit echt
uit elkaar wilde gaan. Hij kon
de emotionele bagage
die ik al die tijd met me meedroeg
niet aan. Hij zei
dat hij dacht dat hij
een negatieve invloed
op mijn leven had en dat het
het beste zou zijn om te vertrekken.
Hij zei dat het moeilijk is
dat ik steeds over het verleden praat. We hebben
elkaar allebei vergeven. Ik kreeg te horen
dat het maanden was.
(gebaseerd op een spam-mail die ik onlangs ontving)
Je sloot je ogen en telde tot tien
en ik ging mij verstoppen
maar dan
moest je me wel vinden
ik wou dat je me vond
zodat we opnieuw
steeds opnieuw
konden spelen.
Ik zou je vertellen
hoe eenzaam de regen klinkt
hier beneden. Ik zou je vertellen
hoe de bladeren de jaren
steeds dieper begraven.
Zoek je me nog wel?
Weet je dan niet meer
dat ik ben gegaan?
Mensen die langslopen fluisteren
over iemand die gevonden werd
in een klein bos. Er staat een kruis
daar, zeggen ze, overwoekerd
met wilde bloemen.
Wat zou ik graag
ook
gevonden worden. Zo koud de nacht
maar de maan is vol. Kon ik baden
in haar licht in deze kuip
van harde grond.
Het lijkt alsof niemand meer weet
dat ik ben gegaan.
(gebaseerd op No One Knows I’m Gone en Georgia Lee van Tom Waits)
Als er geen liefde is in de wereld
dan scheppen we een nieuwe
die we van dikke muren voorzien
en van binnenuit bekleden
met een zacht en warm rood interieur
met een deurklopper die het geluid maakt
van een diamant vallend op juweliersvilt
zodat we hem nooit hoeven te horen.
Heb mij lief, want liefde bestaat niet
en alles wat wel bestaat heb ik al geprobeerd.
(naar een passage uit Everything is illuminated van Jonathan Safran Foer en diens vertaling door Peter Abelsen)
Arjan Jonker
info@arjanjonker.nl
Linkedin