De ondergang der mensheid verdient – vinden wij – megalomane grafkruizen overal waar we de wereld nog wat ruimte lieten en noemen dat redding. De aarde ondergaat het weer, verzucht kostbare ademtochten die de kruizen afwisselend doen treuren en juichen om de mensheid, om de wereld, om de mensheid de wereld, de mensheid, wereld mens. […]
“Daar moet ik dan maar mee leren leven” prevelde ik maar omdat ik ook niet wist hoe ik moest reageren, waarop de arts me indringend aankeek en oreerde: “Nee meneer, u zult hiermee moeten leren sterven.”
Ja, maar straks de herfst die over de bomen kwijlt en de grond bedruipt. Wat nu ontluikt knispert later onder onze voeten. Ook al klinkt het nog zo troostend: alles wat knispert komt nooit meer terug, wordt tot vuil vertrapt en vergaat. Eerst de lente
Je sloot je ogen en telde tot tien en ik ging mij verstoppen maar dan moest je me wel vinden ik wou dat je me vond zodat we opnieuw steeds opnieuw konden spelen. Ik zou je vertellen hoe eenzaam de regen klinkt hier beneden. Ik zou je vertellen hoe de bladeren de jaren steeds dieper […]
Nooit verklapten we wat we gingen doen. Maar we moesten onze superspullen meenemen. Wederom trokken we ten strijde tegen aartsvijanden Tijd, Ruimte en de Werkelijkheid zelf. Omdat we dat nog niet wisten wonnen we altijd. De telefooncellen hadden dubbele deuren: als kinderen gingen we naar binnen. Als superhelden kwamen we aan de andere zijde naar […]
Zo. Is het volbracht? Ja. Heeft het kind iets gevoeld? Ik weet het niet. Evenzogoed, het is volbracht. Ik wilde het niet. Weet en wees gerust: het is de taak van iedere ouder om omwille van het kind het kind […]
Het staat er toch echt. Voorin (soms achterin) iedere dichtbundel die ik bezit: Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Soms staat het er beknopter: © En toch worden gedichten gekopieerd bij het leven. […]
Linkedin