Honderd miljard roddellustige celletjes fluisteren mijn daden door aan hun nakomelingen die mijn daden doorfluisteren aan hun nakomelingen die mijn daden verdraaien, mijn kleine vrijpleiters. Herschrijf mijn doopceel opdat ik haar licht en puzzel op een onschuldig verleden om door te geven aan mijn nakomelingen. Over mij zullen zij getuigen. Een held is een verhaal […]
Was het een mens wist de steen langs het spoor dat hij een van miljarden stenen was die liggen langs sporen. Was het een mens voelde de steen zich onbeduidend zocht hij tussen de hopen van soortgenoten naar zin. Was het een mens overpeinsde de steen de waanzinnige willekeur van de atomen waaruit precies hij […]
– Aan wie je ook had kunnen zijn we wilden je niet. We scheppen daarin iedere dag weer een puur egoïstisch genoegen. Nachtrust vrije tijd geld voor jou hadden we het niet over. Liefde herinneringen magische momenten wogen daar niet tegenop. Reken niet op schuld of spijt. Je was nooit. Je zult nooit. We […]
Omdat ik niet kan bewegen, ben ik stil blijven zitten in mijn stoel, jas aan alvast. Er is de kraan waar roest uit drupt, mijn tong is ijzer in mijn mond, op tafel kruipt een vlieg. Er staan twee glazen, in elk een droog vlies thee. Er is geen gast.
De ondergang der mensheid verdient – vinden wij – megalomane grafkruizen overal waar we de wereld nog wat ruimte lieten en noemen dat redding. De aarde ondergaat het weer, verzucht kostbare ademtochten die de kruizen afwisselend doen treuren en juichen om de mensheid, om de wereld, om de mensheid de wereld, de mensheid, wereld mens. […]
“Daar moet ik dan maar mee leren leven” prevelde ik maar omdat ik ook niet wist hoe ik moest reageren, waarop de arts me indringend aankeek en oreerde: “Nee meneer, u zult hiermee moeten leren sterven.”
Ja, maar straks de herfst die over de bomen kwijlt en de grond bedruipt. Wat nu ontluikt knispert later onder onze voeten. Ook al klinkt het nog zo troostend: alles wat knispert komt nooit meer terug, wordt tot vuil vertrapt en vergaat. Eerst de lente
Linkedin