Demasqué der eeuwigheid

To see a World in a Grain of Sand:
And a Heaven in a Wild Flower
Hold Infinity in the palm of your hand
And Eternity in an hour

– William Blake

Een nieuwe ruimte betreden, een nieuwe visie voorstaan:
de eeuwigheid heeft voor mij als mythe afgedaan.
van boven komen hier de woorden neer op mijn gevoel,
laat me ze vangen om je uit te leggen wat ik bedoel.

drijf-dwarrelend is de weg die ze beschrijven,
willekeurig de woorden die in mijn gedachten drijven.
welke houd ik vast, welke laat ik gaan?
het gaat zo voort, en ontstaat dit bestaan.

en met elke vlok vordert mijn besef,
van woorden voor liefde, van vragen vol lef
over tijd en geluk, het einde en het eeuw-
ige beginnen van water en sneeuw─

hierbinnen.

eeuwigheid? ha! ik heb het al eens gezegd:
eeuwigheid is eindig! de grens is nooit verlegd!
het bestaat slechts op een plaats in een moment
van liefde, vind daar het tijdloze waarnaar je zocht,
het eeuwige waar je voor altijd gelukkig in bent!

en eindigheid? is te bestrijden, even kort door de bocht:
sluit het einde op in het begin, zo alleen bezworen
ís er geen einde, geen eerder, geen begin en geen tevoren.

water en sneeuw, jullie weten dit maar
stil, wees kalm nu en bedaar…

ach, tijdloos, eindeloos? niet het beleid waar ik voor pleit,
in naam van onze liefde, mijn les over de tijd:

herinner je geen verleden,
leef niet in een heden,
en ga de toekomst niet verzinnen,

al dat duurt juist hierbinnen.

– voor Tamara, voor een moment